Birgün muharriri Bahadır Özgür, iki yıl evvel Sarıyer’de gözaltına alınan Waleed Issa Khamayis’in dünya uyuşturucu ağının üst seviye yetkililerinden olduğunu ve Balkan Rotası’nı kokain çizgisine entegre ettiğini belirtti. Khamayis’in Filistin’de başlayan ve Brezilya’nın en değerli karteline uzanan uyuşturucu kontaklarını aktaran Özgür, uyuşturucu baronlarının son yıllarda neden Türkiye’yi tercih ettiğini, Türkiye’nin uyuşturucu trafiğinde nasıl değerli bir rota olduğunu yazdı.
Bahadır Özgür’ün “Türkiye’nin elindeki en büyük baron” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Kokain davalarıyla ilgili bir araştırmada şöyle deniliyor: ‘Eskiden hatalılar Brezilya’ya kaçardı. Artık Türkiye’ye sığınıyor.’ Haksız bir kanı olmasa gerek. İçişleri Bakanı Süleyman Soylu da TRT ekranlarından itiraf etmişti. ‘En azılılar bize geliyor’ demişti. Sıkıntı yalnızca kokain trafiğiyle sonlu değil yani. Türkiye’nin, kartel yöneticilerinin rahat yaşadığı bir yere dönüşmesi. Vatandaşlık almanın, mülk edinmenin, para getirmenin olabildiğince kolaylaştırıldığı, yakalanan tonlarca kokainin sahipsiz kaldığı, bir tıp ‘suçlu özgür bölgesi’ güya. Büyükler geliyorsa, kara para trafiği de buradan dönüyor demektir. İşin hiç takip edilmeyen kısmı bu aslında. En küçük olayda bile ‘resmi bir omerta’ devreye giriyor çabucak. Kokain, polisiye baskınla sonlu kalıyor ve devamı siyasi bir sükut suikastına uğruyor.
KÜRESEL TİCARETİN İKİ KIYMETLİ İSMİ
İşte Sarıyer’de yakalanan kişinin kim olduğunu da Brezilya’daki bir davadan öğrendik. 2017’de yapılan ‘Brabo Operasyonu’nun gayesi, Sırp klanlarla işbirliği içinde Avrupa’ya yapılan sevkiyatlardı. İş çözüldükçe hiyerarşinin doruğundaki bir isim netleşiyordu. O kişi, 59 yaşındaki Waleed Issa Khamayis’ti. Yalnızca 2015-17 ortasında 8 ton kokain sevk ettiği söyleniyordu. Ama soruşturmayı yürüten savcılığın araştırmaları Khamayis’in global bir baron olduğunu ortaya çıkardı.
Khamayis üç yıl sonra, 22 Temmuz 2020’de Sarıyer’de yakalandı. İstanbul Emniyeti’nin 26 Temmuz’daki basın bülteninde şöyle deniliyordu: ‘Brezilya makamlarınca hakkında 2 farklı kırmızı bülten çıkarılan ve iadesi istenilen milletlerarası uyuşturucu baronu Ürdün asıllı W.I.A.K. isimli şahıs, Sarıyer ilçesindeki lüks villasına yapılan operasyon sonucunda yakalanarak gözaltına alınmıştır.’
(…)
Şimdi Khamayis’in sinema üzere öyküsünü bir özetleyelim. Neden kıymetli, daha uygun anlaşılacaktır.
FİLİSTİNLİ KOMANDODAN BREZİLYA KARTELİNE
1961’de Ürdün’de doğan, Filistin Kurtuluş Örgütü’nün komando kamplarında eğitim alan birisi. 1980’de İtalya’ya gidiyor, Perugia Yabancılar Üniversitesi’ne giriyor. Mafya kümeleriyle bağlar kuruyor. Zira hem Filistinlilerin oturum müsaadesi vb. için mafyanın aracılığı mecburi, hem de Filistin’e silah sağlamak için mafya ilgisi koşul. Milano’ya yerleştikten sonrası, Calabria mafyasıyla sıkı bağlar periyodu. Morabito’nun yönettiği bir kokain sevkıyatının ucu Khamayis’e ulaşınca istihbaratın radarına giriyor. Kaçıyor ve 19 Kasım 1992’de resmi bir polis açıklamasında akıbeti öğreniliyor: “30 yaşlarında Filistinli bir komando Brezilya’da kokain ticaretinden tutuklandı.” Böylelikle Atlantik’in öte yakasındaki perde açılıyor.
1992’de İtalya’ya 592 kilo kokain ihraç edecekken tutuklanıyor. Operasyonun bir özelliği var. Bugün yaygın olan konteyner kullanımı, o günlerde yeni karşılaşılan bir metot. Kısa vadeli cezaevi hayatı, firarlar derken kara para aklamadan açılan dava 2008’de düşürülüyor. Ülkeden ayrılıyor ve nihayet İstanbul’da çıkıyor karşımıza.
Burada herkesin bildiği yazılı olmayan bir kuralı hatırlatarak devam edelim. Hiçbir ülkede istihbarat dayanağı almadan büyük çaplı cürüm faaliyeti yürütülemez. Latin Amerika’da da işler kontra faaliyetlerle iç içe geçtiğinden kokain davaları sonuçsuz kalıyordu. 2010’lardan itibaren değişen bir şeyler oldu. Sebeplerini de yalnızca cürüm alanında aramamak gerekiyor. ABD’nin siyasal konumu, despotik rejimlerin yükselişi, siyasetin finansmanı, Suriye ve Libya’daki vekalet savaşları ile birlikte düşünmek lazım. Yeni kokain sınırlarıyla yeni politik harita şaşılacak derecede örtüşür.
Nitekim bugün Brezilya savcılığının dokümanlarına bakıldığında, Khamayis’in o denli birkaç yüz kilo kokainle uğraşmadığı anlaşılıyor. 1993’te kurulan ülkenin hakim karteli PCC’nin (Primeiro Comando da Capital) örgütleyicilerinden olduğunu, İtalyan mafyasıyla birlikte 2000’lerden sonraki kokain rotasını çizdiğini okuyoruz. Mesela tartısı artan iki rota şöyle: Birincisi, Uruguay ve Arjantin merkezli evvel Güney Afrika’ya, akabinde İtalya ve Karadağ’a uzanan çizgi. İkincisi, Kolombiya’dan Orta Afrika’ya ve Türkiye’ye gelen sınır. Her ikisinde de Balkan kabahat örgütleri kritik rolde. Sırp ve Kolombiyalılar’ın ismini daha sık duymamızın sebebi budur. Khamayis, bundan ötürü kıymetli.
İSTANBUL’A NASIL GELİYORLAR?
İstanbul’a niçin ve nasıl geldiğinin cevabını ise dava tutanaklarındaki bilgilerden ve biraz da varsayımla söyleyebiliyoruz. 2017’de gıyabi tutuklama kararı verilince Türkiye-Brezilya ortasında iade mutabakatı olmaması nedeniyle burayı tercih etmiş. Üstelik Brezilya savcılığının yazışmalarına nazaran Türkiye, Khamayis’i kırmızı bültenden değil uydurma evraktan tutuklamış. Tamam, kırmızı bültenin işe yarayıp yaramadığı tartışmalı lakin Rus’u, Sırp’ı, Kolombiyalısı, İranlısı her kültürden, her kimlikten baronun koşup gelmesi ve yıllarca lüks villalarda yaşaması tuhaf! Garip olan öbür bir şeyi daha kısaca anlatalım. Baronların neredeyse tamamının Kuzey Makedonya pasaportuyla girmesi. Neden pekala?
Geçen yılın mayıs ayında Kuzey Makedonya’da İçişleri Bakanlığı’ndan 9 yetkili, hata örgütlerine pasaport sağladıkları için tutulandı. 215 bireye fakir, kimsesiz insanların bilgileri kullanılarak gerçek pasaportlar verilmiş. Listedekilerin başta Türkiye olmak üzere bölgede rahatça dolaştıkları söz edildi. Listenin başındaki isim ise yeniden Khamayis’ti. Birileri son yıllarda Kuzey Makedonya pasaportu ile girenler soruştursa, global bir baronlar listesi çıkacaktır.
Türkiye’de kıyıda köşede kalmış baron öykülerinden bir tanesi daha bu türlü işte. İşimiz sıkıntı; ancak kurtulmanın birinci adımının narko-ekonominin, narko-politikayla, narko-politikanın da gözümüzün önünde cereyan eden siyasetle nasıl iç içe geçtiğini görmekle başladığını bilelim kâfi. Sıkıntı kısmı budur, kalanı korkutucu birer hata öyküsüdür.” (YAZININ TAMAMI)
