Gamze Çoban
Hafızayı odağına alan öyküleri severim ve aklı önceleyen performansları takip ederim. Itır Pıtırcık’ın kaleme almış olduğu, Yeşim Özsoy tarafından yönetilen ve 2019’da Yeni Metin Şenliği 8’de “Senenin Oyunu” mükafatını alan “Kalanlar”, tam da bunun için uzun vakittir listemde olan oyunlardandı ve geçenlerde DasDas Sahne’de oyunu izleme fırsatım oldu. Oyun, Adana’daki bir cenaze konutunda ana karakterlerin birbirleriyle olan konuşmalarına ve geçmiş hesaplaşmalarına odaklanıyor.
Sahne kararır kararmaz teknolojinin imkanları insanın ilkel hisleriyle, endişeleriyle buluştu ve oyun, cenaze konutunda geçen yaklaşık 10 dakikalık bir skeç kaydı ile başladı. Oyunun daha başındaki bu teknolojik atılım izleyicileri şok edip hislerini harekete geçirdi. Dahası oyuncuların karakterlerine özgünlükle hayat vermeleri ve anılar ortasında etkileyici dans figürleri sergilemeleri izleyicilerin sahneden gözlerini bir an bile ayırmamalarını sağladı.
Gecenin öne çıkan performanslarından biri elbet oyunun “Avrupa Yakası”, “Aşka 103 Adım” ve “Perihan Abla” üretimlerinden tanıdığımız usta oyuncu Suna Keskin’e ilişkin. Sahip olduğu deneyim, hem oyundaki sahnelerinde hem de oyun grubuna danışmanlık yapmasından net bir biçimde anlaşılmaktaydı. Tüm oyuncular hayli parlak bir performans sergilediler. Bu noktada başrol oyuncusu Nilay Erdönmez’e başka bir parantez açmak istiyorum. Erdönmez’in hem kelamlı hem kelamsız oyunculuğu epey etkileyiciydi. Sahnedeki duruşu, konuşması, dansı ve tonlamalarına kadar her şey sizi oyunun ayrıntılarını takip etmeniz konusunda dürten bir uyarıcı üzereydi.
Edebiyat tarihi, tıpkı anı tekrar yaşama isteği ve laneti üzerine etkileyici metinlerle dolu. Sahnede ise daha sonlu görüyoruz bu temayı. İşte “Kalanlar” bu tarafıyla de özel bir oyun. Vakti, hafızayı, tekrar tekrar birebir deliğe düşmeyi ve tahminen de oradan çıkabilmeyi anlatıyor. Oyun kendi içinde bir döngü ve izleyiciyi de o dehlize çekiyor. Bakış açımızın sert ve keskin olduğunu zannederiz ya hani, “Kalanlar” aslında nasıl da manipülasyona açık olduğumuzu o girdabın içinde yüzümüze vuruyor. Öte yandan oyuna yönelik tek eleştirim, cenazesi yapılan bireye oyunun bir noktasında sahnede yer vermemiş olmaları. Sahnedeki karakterlerin meyyit üzerinden yaşadıkları anıları ve diyaloglara bu kadar odaklanmışken ölen kişinin tahayyülü büsbütün seyirciye bırakılmamalıydı ve sahnede kısacık bir an bile olsa somut olarak yer almalıydı.
“Kalanlar”, güzel bir oyun, birebir vakitte yeterli anlatılan, yeterli yaygınlaştırılan bir oyun. Yazgısına terk edilmeden, hakikat ve aktif tanıtılması biz izleyiciler için bir talih. Çarpıcılık ve ayrıntıları takip etme dürtüsünü harekete geçiren bir oyun arayan herkese şiddetle tavsiye ederim. DasDas Sahne internet sitesinden oyunun biletlerine dair aktüel bilgilere ulaşabilirsiniz.
