Karar müellifi Ahmet Taşgetiren bir vakitler yan yana durduğu iktidara yakın çevrelere seslendiği yazısında “Benim aleyhimde, dün yan yana durduğunuz pek çok insanın aleyhinde pek çok şeyi dolaştırdınız toplumsal medya ortamında” kelamlarıyla sitem etti. Adaletten, ahlaktan bahsedenin “muhalefet lisanı ile konuşuyor” diye dışlandığını belirten Taşgetiren, Abdurrahman Dilipak, Ahmet Davutoğlu, Ali Babacan, Abdullah Gül üzere isimlere “mahalleyi sorguladıkları için savruldular” yakıştırmasının yapıldığını söz etti.
“Ahlakı unutalı çok mu oldu?” diye soran Taşgetiren, yazısını “Bu yazımı da toplumsal medya kanallarında dolaştırmaya ne dersiniz? Haydi Allah’a emanet!” cümlesiyle tamamladı.
Taşgetiren’in yönelttiği sorular şöyle:
“Nasıl, alıştık mı adaletsizliğe?
‘Harp hiledir’ anahtarı her kapıyı açıyor, içimize bir unsura nazaran hareket ettiğimiz itmi’nanı – iç doyumu veriyor mu?
Abilerimizin, reislerimizin yargıyı vaziyete nazaran kullanma biçimi bizi keyiflendiriyor mu?
Kıs kıs gülüyor muyuz kendi ortamızda?
‘Nasıl da gol atıyoruz’ havalarında mıyız?
Ahlâkı unutalı çok mu oldu? Ahlâk sözü kullananlara ‘sen hala oralarda mısın?’ sorusu ile mi karşılık veriyoruz?
Bakalım içimize, fetö tekniklerini çok da yadırgamıyoruz değil mi? Kâfi ki bize yarasın. Demek o metotlarla değil, onu kullananın biz olup olmaması ile ilgiliymiş sorun.
Yazılı imtihanda 100 puan alan öğretmen adayını mülakatta 50 puan artı torpilimizle geçtiğimizde içimiz sızlamıyor değil mi?
Devletten, yüz bilmem kaç kez değiştirilmiş ihale yasası ile ballı ihale alan müteahhit kardeşimiz vakfımıza bir yurt yaptırdıysa onun yuttuğu balı görmemeyi ahlâk haline getirdik değil mi?
Bir vakitler ‘Zulüm nereden gelirse gelsin ona karşıydık, mazlum kim olursa olsun onun yanındaydık’ artık yargı yoluyla zulüm icra ediliyor ve bu, siyaseten bizim işimize geliyorsa ‘yargı sürecine saygı’yı şiar haline getirdik değil mi? O yargı süreci, sonunda bizi biçiyorsa hiç de hürmete layık değildi bir vakitler. ‘Adalet adalet’ diye bağırıyorduk. O denli ki siyasi hareketimizin sembolü haline gelmişti adalet.
Ama artık her birimizin, -siyaset o denli gerektiriyorsa- -yargısız infazcı oluşumuzun farkına bile varmayabiliyoruz değil mi?
Ahlâktan kelam etmek naiflik oldu, ne dersiniz?
(…)
Mahalleyi, Mahalle’nin iktidarını, iktidarın güç kullanma üslubunu sorgulayana Mahallenin gazetelerinde yazı yazdırılmaz, televizyonlarına çıkarılmaz, hatta öteki tv’lere verilen listelerde bile ‘bunları çağırmayın’ notu iletilir değil mi? Bir yerde yazacak olsalar orasını reklam ambargoları ile boğmak âdettendir değil mi? Ucundan kıyısından eleştirel üç – beş cümle kuran, trollerin cehennemine atılıyor, sütunu dar ediliyor, bir daha ‘densizlik’ yapmayacağına dair yemin billah ettiriliyor değil mi?” (HABER MERKEZİ)
