Mehmet Eroğlu’nun tıpkı isimli romanlarından uyarlanan üçlemenin ikincisi ‘Kötü Adamın 10 Günü’, Netflix’te izleyicilerle buluştu. Nejat İşler’in başrolünde yer aldığı sinema, hayatta sahip olduğu her şeyi kaybettikten sonra artık makûs bir adam olmaya karar veren Sadık’ın bir köşkte işlenen cinayeti çözmeye çalışmasını anlatıyor.
İlayda Alişan, Şenay Gürler, Esra Ronabar, İlayda Akdoğan, Erdal Yıldız, İstek Kocaoğlu, Kadir Çermik üzere isimlerin yer aldığı sinemanın ikincisinde takıma Parıltı Sürer, Becerikli Günşiray, Hazal Subaşı ve Hazal Filiz Küçükköse de dahil oldu.
Nejat İşler’le ‘Kötü Adamın 10 Günü’nü, iyilik/kötülük kavramlarını ve edebiyat uyarlamalarını konuştuk.
Filmde bir dedektifi canlandırıyorsunuz. Sadık/Adil’in adalet arayışını nasıl yorumluyorsunuz?
Biraz eski moda. Kovboy sinemalarındaki üzere. Çok seviyorum.
Sadık meslekten atılmış bir avukat. Karşılaştığı herkes tarafından “kötü adam” olarak tanımlanıyor. Sizce “kötü insan” kimdir?
Hak yiyen ve hakkını yediren.
Romanda olduğu üzere sinemada de edebi yapıtlara göndermeler yer alıyor. Siz Sadık/Adil ile Hamlet ve Raskolnikov ortasında nasıl bir bağ kuruyorsunuz? Sizce adaletin sağlanması şiddeti, berbatlığı mü gerektiriyor?
Vicdanının sesini dinlemeyen birini uyarırsın, sonra daha ileri giderse elinden geldiğince durdurmaya çalışırsın. “Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir.”
‘MEHMET EROĞLU SİNEMA ÜZERE YAZIYOR’
Daha evvel Mehmet Eroğlu’nun romanından uyarlama, Uluç Bayraktar direktörlüğündeki “9,75”te de yer almıştınız. Roman uyarlamalarını nasıl değerlendiriyorsunuz? Edebiyat ve sinema ortasındaki etkileşim izleyiciye birebir biçimde yansıyor mu? Eroğlu, Bayraktar ve sizin sinema ve uyarlamalara dair ortak noktanız nedir?
Kesinlikle bayılıyorum roman uyarlamalarına. Fakat bir romanı sinemaya çekmenin tehlikeli bir seçim olduğunun farkındayım. Zira romanı okuyan kişi, kendi hayal dünyasına uygun bir sinema çekmiş oluyor başında. Binlerce kişinin kendi hayal birikimiyle çektiği romanı, bir profesyonelin sektörel şartlara uygun çekmek zorunda kalması meczup işi. Seyirciye “vay be!” dedirtmen lazım. Her vakit olmuyor.
Mehmet abi aslında sinema üzere yazıyor. Uluç, sinema duygusu çok yüksek, akıllı bir adam. Ben de bu meslekte 35 yılı devirdim. Güzel anlaşıyoruz.
Filmlerin öyküsü, iyilik/kötülük, adalet/adaletsizlik, sadakat/aldatma üzere zıt kavramlara odaklanıyor. Gündelik hayatta bu kavramlar hakkında neler düşünüyorsunuz?
Çok da zıt olmadıklarını düşünüyorum. Duruma, vakte ve bireye nazaran değişir. Adaleti sağlamak için çok makûs bir yol seçebilirsiniz. Birine yahut bir inanca sadık kalmak uğruna adaletsiz davranabilirsiniz. Gün gelir, kendinizi çok karşı olduğunuz şeyleri yaparken bulabilirsiniz.
Sadık birinci sinemada “İyilik, adaletin peşine düştüğünde berbata dönüşebilir” diyor. Sizce adaletin sağlanması şiddeti, berbatlığı mü gerektiriyor?
İnsanoğlu bu kadar kitaba, kanuna, yasağa, günaha karşın adaletsizlik yapmakta ısrarcıysa, “batsın bu dünya.”
‘OYNADIĞIM SİNEMANIN SİNEMADA İZLENMESİNİ TERCİH EDERİM’
Film, Netflix ekranlarında izleyicilerle buluştu. Dijital platformlardaki üretimlerle sinema salonlarındaki üretimlerde yer almanın farkı nedir sizce?
Güzel bir sinema teklifi gelmişse nerede gösterileceğini düşünmem. Çok yeni bir mecra dijital platform. Avantajları da var, eksikleri de. Oynadığım sinemanın sinemada izlenmesini tercih ederim fakat. Düşünsene, hiç yan yana gelmeyecek iki kişi konuttan çıkıyorlar, birebir sinemaya gidiyorlar. Tahminen sinemadan çabucak sonra, tahminen de diğer bir sinemada tekrar karşılaşıyorlar. Sinemayla ilgili bir şeyler paylaşıyorlar, sonra diğer şeyler de. Ekonomik kaidelerin farkındayım lakin hayali bile hoş değil mi?
Mehmet Eroğlu’nun bundan evvelki romanlarında yer alan kavramlar, Türkiye toplumunun uyarlaması bu sinemalarda de var. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz, toplumcu sanatla ilgili neler söyleyebilirsiniz?
Mehmet Eroğlu’nun romanlarını okurken en keyiflendiğim yerler, şimdiki olanı da hiç çekinmeden anlattığı ya da kıssasına fon yaptığı kısımlar. Karmaşık ruh hallerini okurken, gündeme dair bir tespitle müsabakanız çok mümkün. Bunu kıymetli buluyorum. Kendi iç dünyamız birlikte yaşadığımız insanlara bağlıdır. Aksini düşünmedim hiç. Ne yazık ki bunu önemseyen işlerle çok karşılaşmıyorum. Yanından geçen işlere bile ilginin fazlaca arttığını gözlemliyorum ancak. Toplumun oluşturduğu fotoğrafları çekmezsek, gün gelir o fotoğrafların dışında kalırız. Hakikaten gören gözler var. Gördüklerini anlattıkları vakit, hele bir de dinleyeni olursa, Dünya çapında klasik olacak işler çıkacak, eminim.
