Ezgi Hotalak Adalı
Serhan Kurşun’un ‘Garaz-Gölgelerin Oyunu’ kitabı Ziraatçı Zahit’i, Kilisli Ali’si, Çatal Ses’i ve kurgusuyla olayları sayfa sayfa yaşatan ilgi alımlı bir devir romanı. Kurşun, çocuklarına masallar anlatarak başladığı yazın hayatına ‘Yaşlı Aslan’ ve ‘Genç Aslan’ın akabinde ‘Garaz’la devam ediyor.
İnkılâp Kitabevi etiketiyle çıkan ‘Garaz’, yarattığı güçlü karakterle Hatay’dan İstanbul’a, İstanbul’dan Vatikan’a uzanırken okuru bir girdabın içine alıyor. Birinci romanı üzerine bir söyleşi gerçekleştirdiğimiz Serhan Kurşun, “Karakterlerimin, kitabın son sayfasından sonra hayatını nasıl sürdürdüğünü merak ediyorum” diyor.
Edebiyat dünyasına çocuk kitabınızın akabinde “Garaz”la giriş yaptınız. Evvel neden çocuk kitabıyla başladığınızı ve sizi yazmaya iten sebebin ne olduğunu anlatır mısınız?
Yaşamımın her anında beni yazmaya iten iki büyük derdim oldu; duygusallık ve hayalperestlik. Gençlik yıllarımda kendi içime uzun, çok uzun seyahatlere çıkardım. Üniversite yıllarında çıktığım bu uzun seyahatlerin birinden elimde daktilo ile döndüm. O gün yazmaya başladım. Sayısız şiirler, sayısız hikayeler yazdım fakat kimseyle paylaşacak hamasete sahip değildim. Üniversiteden sonra iş hayatı, geçim kaygısı derken beni yazmaya iten o iki büyük sıkıntımı kilitli bir çekmeceye koydum.. Ta ki çocuklarımla tanışana kadar.
Kitaplıkta yer kalmayınca onlara kendi masallarımı anlatmaya başladım. Doğaçlama. Çocuklar hiçbir şeyi unutmuyorlar ve onların dünyasında “birini ya da bir durumu yönetim etmek” diye bir kavram yok. Beşerler bunu büyüdükçe öğreniyor. Benden bir hafta evvel anlattığım bir masalı tekrar anlatmamı istediklerinde bocalıyordum. Masalları onlar uyuduktan sonra bilgisayara kaydetmekten öbür dermanım kalmamıştı. Daha sonra masalların fotoğraflarını görmek istediler. İşi, gücü bırakıp kendimi, masal kitabımı basacak bir yayınevi ararken buldum. Basıldıktan sonra meskene geldim, onlara kitabı verdim. İncelediler ve “Tamam, artık olmuş” dediler.
“Garaz” bir devir romanı. Geçmişi yazmak uzun hazırlık süreci ve fazla dikkat gerektirebiliyor. Misal bir durum yaşadınız mı?
Geçmişi ve geleceği yazabilmek elbette kolay değil. Burada en büyük avantajım o yörenin insanı olmam, o yıllara dair anlatılan pek çok şeyi birilerinden duymuş olmam ve o periyoda tanıklık eden bireylerle konuşabilmem oldu. Fakat sahaflarda bulduğum birtakım kitaplar hazırlık sürecinde bana büyük takviye oldu. Bilhassa de Devlet Planlama teşkilatı tarafından hazırlanan 1963 basımı “Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı” kitabını bulduğumda çocuklar üzere şendim.
Roman Hatay’da geçiyor, sizin için manası nedir bu kentin?
Ben Hataylıyım. Kırıkhan ilçesinde doğdum. Havası, suyu, toprağı sinmiş cildime. Hatay’da Amik ovasına deniz derlerdi. Deniz’de pamuk tarlasında çapa yapardık. Narenciye bahçelerinde mandalina, portakal ağaçlarından inmezdik. Ceviz toplamaktan ellerimiz kara yeşile çalardı. Yazın yaylalara çıkar, kışın yıldızların altında, yazlık sinemalarda Yeşilçam sinemalarını izlerdik. Hatay benim çocukluğum. Her gittiğimde kucaklarım. Hatay benim gençliğim, her gittiğimde sohbet ederim.
Romanınız imkânsız bir aşk öyküsünü husus alıyor ve içinde ruhsal tansiyonu de barındırıyor. İki tipi bir ortaya getirmek sizi zorladı mı?
Aslında romantizm denilen şey tehlikeli ve yüksek ölçüde tansiyon içerir. Bu nedenle zorlandığımı söyleyemem.
Öte yandan romanın tansiyonu da hiç düşmüyor, sırrınız nedir?
Ben bir şey yapmıyorum. Rastgele bir sırrım da yok. Kahramanlarım tansiyondan hoşlanıyor. Ben yalnızca onların yaptıklarını, hissettiklerini ve yaşadıklarını yazıya döküyorum. Latife yapmıyorum. Kahramanlarınız hayal dünyanızda ete kemiğe bürününce ortaya karakterlerini koyuyorlar ve siz onların peşinden gidiyorsunuz. Umarım bundan sonra yazacağım romanlarımda kahramanlarım daha sakin bir ömür sürerler.
Kitabınızın başında “Gerçek olaylardan esinlenilmiştir” yazıyor. Kendi hayatınızdan mı ilham aldınız?
Birinci Kalkınma Planı 1963 yılında yürürlüğe girdiğinde; Çukurova bölgesi, Adana ili, Altınözü ilçesi pilot bölge olarak seçilmişti ve merhum babam o yıllarda Altınözü ilçesinde ziraat teknisyeniydi. Ancak bu kitapta babamın hayatını anlattığım söylenemez. Yalnızca birtakım temel gerçeklikler üzerine inşa ettiğim bu romanda hayal dünyamın kapılarının sonuna kadar açıldığını söyleyebiliriz.
Kitapta sizi yansıtan ya da özdeşim kurduğunuz bir karakter var mı?
Kitapta birebir beni yansıtan bir karakter olduğunu söyleyemem. Lakin birtakım karakterlerimin, kitabın son sayfasından sonra ömrünü nasıl sürdürdüğünü merak etmiyor değilim.
